از جنایتهاى سپاه عمر سعد،آتش زدن خیمه هاى امام حسین «ع »و اهل بیت او در روزعاشورا بود.پس از آنکه امام به شهادت رسید،کوفیان به غارت خیمه ها پرداختند،زنها رااز خیمه ها بیرون آوردند،سپس خیمه ها را به آتش کشیدند.اهل حرم،گریان و پابرهنه دردشت پراکنده شدند و به اسارت در آمدند. ⁽⁴⁾ امام سجاد«ع »در ترسیم آن صحنه فرموده است:به خدا قسم هر گاه به عمه ها و خواهرانم نگاه مى کنم،اشگ در چشمانم مى دود و به یاد فرار آنها در روز عاشورا از خیمه اى به خیمه دیگر و از پناهگاهى به پناهگاه دیگرمى افتم،که آن گروه فریاد مى زدند:خانه ظالمان را بسوزانید! ⁽⁵⁾ این آتش،امتداد همان آتش زدنى بود که پس از رحلت پیامبر،در خانه زهرا«ع »با آن سوخت و آتش کینه هایى بود که از بنى هاشم و اهل بیت در سینه ها داشتند.به یاد این حادثه،در مراسم عاشورا در برخى مناطق رسم است که خیمه هایى به نشان خیام اهل بیت بر پا مى کنند،ظهر عاشورا به آتش مى کشند،تا احیاگر یاد آن ستمى باشد که روز عاشورا بر خاندان رسالت رفت.

آتش به آشیانه مرغى نمى زنند گیرم که خیمه،خیمه آل عبا نبود